ေနာက္ဖက္..က်ားမ်ားဆီသုုိ႔ ခရီးသြားဧည့္သည္ (အပုုိင္းသုုံး)

မုုိးကဖြဲဖြဲဆုုိင္ကယ္က ၿဗဲၿဗဲနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ကုုန္းမနရယ္ေပါ့.. ဆုုိင္ကယ္သမားက က်င္းေတြခ်ဳိင့္ေတြကုုိ ေရွာင္ကာတိမ္းရင္းေမာင္းရင္းနဲ႔ .. တနာရီခန္႔ အေရာက္မွာေတာ့ ေတြ႕ပါၿပီ ေရွ႕မွာ ေစ်းဆုုိင္တန္းနဲ႔ ဓါတ္ဆီပုုလင္းေတြ ေထာင္လုုိ႔ေရာင္းေနတဲ့ ဆုုိင္ေတြကလည္း ကားလမ္းဒီဘက္ဟုုိဘက္ တဖက္တခ်က္မွာေပါ့… ဆုုိင္ကယ္သမားက.. ဒါ..ေညာင္ပင္က လမ္းခြဲပဲအကုုိ.. ဒီကေနသြားရမွာ.. အိမ္မွာခဏေစာင့္ရေအာင္…ဟုုိဘက္က လူေတြလာဦးမွာ ဆုုိၿပီး အိမ္နဲ႔ဆုုိင္တြဲထားတဲ့ သူေနရာေလးစီ ေမာင္းသြားပါေတာ့တယ္ …က်ေနာ့္ဆုုိင္ကယ္ သမားကေတာ့ သူ႔အေဖနဲ႔ အတူဆုုိင္ကယ္အျပင္ဆုုိင္ေလးနဲ႔ ကြမ္းဆုုိင္ေလးပါ ဖြင့္ထားပါတယ္..

နာရီ၀က္ခန္႔ ေစာင့္နားေနခုုိက္ လာၾကေလၿပီ ဆုုိင္ကယ္သံမ်ား ဒုုံးဒုုံးဒုုိင္းဒုုိင္းနဲ႔ မုုိးညွင္း၊ ဟုုိပင္ဘက္ကေနေပါ့ အနည္းဆုုံးဆုုိင္ကယ္ ရွစ္စီးခန္႔ရွိမယ္ထင္ပါတယ္.. ေနာက္ေရာက္လာတဲ့ ဆုုိင္ကယ္ေတြ မထြက္ခင္ ျပန္စစ္ေဆးၾကလုုပ္ၾကေပါ့.. က်ေနာ့္ကုုိလုုိက္ပုုိ႔မဲ့ ဆုုိင္ကယ္သမားခ်ာတိတ္က ကဲအဆင္ေျပရင္ဆြဲမယ္... ဆုုိၿပီး ေအာ္လုုိမွ အားလုုံး စီးေတာ္ယာဥ္ကုုိ ခြၾကၿပီေလ.. အဲ့.ဒီမွာ..က်ေနာ့္ဆရာေလးက ညွပ္ဘိနပ္နဲ႔ က်ေနာ္ကေတာ့ အေနာက္ကလုုိက္သမားဆုုိေတာ့ ..ခပ္လန္႔လန္႔ေပါ့.. စလည္းထြက္ေရာ ကုုိယ့္ဆရာက ေရွ႕ကတည္ေမာင္းရသူေလ သူေမာင္းတဲ့.. လမ္းေၾကာင္းအတုုိင္း ေနာက္လူေတြက လုုိက္ေမာင္းရတယ္.. ဒါေတာင္သူက အေရွ႕လမ္းေကာင္းတဲ့ ေနရာေလးဆုုိ သူလူေတြျပန္ေစာင့္ အားလုုံးဆုုံမွျပန္ထြက္… သူရဲ႕ ေမာင္းခ်က္ .. ကၽြမ္းက်င္ပုုံေတာ့မေျပာပါနဲ႕ ..အမွန္တကယ္ပါ.. ဂ်ိန္းစပြန္းေတာင္လုုိက္မွီမယ္ မထင္ဘူး က်ေနာ္တခ်က္မွ လမ္းဆင္းမေလွ်ာက္ရဘူး.. ကၽြမ္းက်င္ရာလိမ္မွာလုုိ႔ဆုုိမလား..ပဲ..

ဆုုိင္ကယ္က ၿဗဲၿဗဲ.နဲ႔.  မုုိးကလည္း ဖြဲဖြဲေပါ့..တက္လုုိက္ဆင္းလုုိက္ ေကြ႔လုုိက္ေကာက္လုုိက္နဲ႔ သြားေနတုုန္း ေတာထူတဲ့ေတာင္ကုုန္းေလး တကုုန္းအလယ္ ေလာက္လည္းေရာက္ေရာ နတ္စင္တခုုကုုိေတြ႔ပါသည္ က်ေနာ့္ဆရာက ဆုုိင္ကယ္ ဟြန္း တီး..တီး.. တီး.. ဆုုိသုုံးခ်က္နဲ႔ တီးၿပီးကန္ေတာ့ပါတယ္..ေနာက္က ဆုုိင္ကယ္ေတြလည္း ဒီလုုိပဲ နတ္စင္တဲ့တဲ့ ေရာက္သူတုုိင္း သုုံးခ်က္စီ တီးၿပီးကန္ေတာ့ၾကပါတယ္..
ဒါကေတာ့ ဒုုိ႔သွ်မ္းေတြရဲ႕ ထုုံးစံပဲ သွ်မ္းျပည္ႀကီးထဲမွာလည္း ဒီလုုိပဲ ဒုုိ႔ရုုိးရာေလးေတာ့ မေမ့ၾကပါလား လုုိ႔ေကာက္ခ်က္ ခ်မိပါတယ္…
အမွတ္မထင္ မုုိးကလည္း သည္းႀကီးမဲႀကီးရြာပါေတာ့တယ္ ဆုုိင္ကယ္သမားေတြကလည္း ဇြဲႀကီးႀကီးနဲ႔ေမာင္းရင္း ရြားတန္းေလးတခုုကုုိေရာက္လုုိ႔ ဆုုိင္တဆုုိင္၀င္လုုိက္ၾကတယ္ က်ေနာ္လည္း.. လက္စြဲေလးကုုိ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေ၀းလုုိက္ခ်ိန္မွာပဲ ဆုုိင္ကယ္သမားေလးက အကုုိ.. က်ေနာ္တုုိ႔ဒီအထိပဲ.. လုုိက္ပုုိ႔လုုိ႔ရေတာ့မယ္ စက္ေလွဆိပ္ကုုိပုုိ႔လုုိ႔ မႏုုိင္ေတာ့ဘူး ဒီမုုိးနဲ႔ လမ္းမွာေတာင္က်ေရမ်ားၿပီတဲ့…

ဒီလုုိနဲ႔ဆုုိင္ကယ္သမားေလးကပဲ အကုုိ႔ပစၥည္းေတြ လုုံေအာင္ထုုတ္မွေနာ္ ဆုုိိၿပီးဆုုိင္ရွင္စီက ပလပ္စတိတ္ေတြေတာင္းၿပီး လက္စြဲေတာ္ေလးကုုိ လုုံေအာင္ထုုတ္ ညွပ္ဘိနပ္ေလးကုုိ လက္မွာလ်ဳိၿပီ သူတုုိ႔ကုုိႏႈတ္ဆက္ကာ ကုုိယ္ပုုိင္ဖိယွက္ေလးနဲ႕ေပါ့  ဖိလုုိက္.ယွက္လုုိက္နဲ႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့တာ နာရီ၀က္ခန္႔အေရာက္မွာေတာ့ လမ္းကုုိမျမင္ရေတာ့ပဲ ေရအုုိင္ႀကီး တခုုကုုိပဲေတြ႔လုုိက္ရပါေတာ့တယ္ ျဖတ္ေလွ်ာက္လုုိက္ေတာ့ ေရက ခါးလည္ေလာက္ရွိေနတယ္.. မလွည္းေအာင္ မနည္းေလွ်ာက္ေနရတယ္ က်ေနာ္တုုိ႔က ပြင့္ဘိနပ္လည္းမပါ ေနာက္ကလူေတြက တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ က်ေနာ့္ကုုိေက်ာ္တက္ၾကေပါ့..  လုုံးၾကြယ္ကေတာ့ စက္ေလွမမွီမွာဆုုိး၍ ထင္တယ္ေရွ႕က တုုတ္ေျခတင္ၿပီးသြားနင့္ၿပီ က်ေနာ္လည္း လွ်ာထြက္မတတ္ အေနာက္ကလုုိက္ေနရၿပီေပါ့.. 

ရြံ႕ေတြဗြက္ေတြ..ေရေတြကုုိ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္း မုုိးတိတ္သြားတာေတာင္ သတိမထားမိပါ.. ေတာင္းကုုန္းေလးတခုုမွာ နားမယ္လုုိ႔လုုပ္ခါမွ မထင္မရွား ဆုုိင္းဘုုတ္ေလးက ႀကိဳဆုုိပါ၏တဲ့.. ေအာ္အခုုမွပဲ ေရာက္ပါေပါ့လား ေညာင္ပင္က စက္ေလွဆိပ္လုုိ႔ .. သက္ျပင္းခ်မိပါေတာ့တယ္… လုုံးၾကြယ္ေစာင့္ေနတဲ့ ဆုုိင္ထဲမွာပဲ ဆုုိင္ရွင္က မီးဖုုိေပးလုုိ႔ မီးလုုံေရေႏြးေသာက္နဲ႔ ေခါက္ဆြဲစားရင္း အေနာက္ကတဖြဲ႕ကုုိေစာင့္ေနရင္းေပါ့ ..သိပ္မၾကာလုုိက္ပါ..  စက္ေလွဆိပ္က ေအာ္သံၾကားေရေလၿပီ ရီးသည္ေတြ ထြက္မယ္.. ဒီေတာ့ သူ႔အိပ္ကုုိယ့္အိပ္ေလးစြဲၿပီး ေတာင္ကုုန္းေအာက္ဆင္းကာ စက္ေလွေပၚတက္ၾကပါေတာ့တယ္.. ေခ်ာင္းေလးက သိပ္က်ယ္ပါ စက္ေလွတစ္စီး ေမာင္းႏုုိင္ရုုံတာတာပဲ.. စက္ေလွလည္းစထြက္ေရာ ရာသီဥတုုက သာယာေနၿပီမုုိ႔.. လက္စြဲေတာ္ေလးထုုတ္ၿပီး ဒီရုုိက္ဟုုိက္ရုုိက္ေပါ့.. တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနတဲ့ ေခ်ာင္းေရေနာက္က်ိက်ိ နဲ႔အတူ က်ေနာ္တုုိ႔စက္ေလွေလးက ဟုုိဘက္ကမ္းကပ္လုုိက္ ဒီဘက္ကမ္းကပ္လုုိက္ေပါ့..

ေခ်ာင္းဖ်ားပုုိင္းမုုိ႔ထင္ပါသည္ သစ္ရိပ္ေတာရိပ္ကေတာ့ ေကာင္းသား တခါတခါ အနားကပ္မွ ထပ်ံတဲ့ ေက်းငွက္တုုိ႔လည္းရွိေသး.. တေျဖးေျဖးနဲ႕ ေခ်ာင္းကလည္းနဲနဲက်ယ္လာ သစ္ပင္ႀကီးေတြကလည္း ျမင္သာဆုုိေတာ့ ေတြ႔ပါၿပီဗ်ာ သစ္ခုုိးထုုတ္သူေတြ.. ခုုိးသာေတာ့ခုုိးပါ ဒါမဲ့စည္းကမ္းေလးေတာ့ ရွိေစခ်င္ပါတယ္.. လႊခုုိးစြဲထားတဲ့ သစ္စေတြကုုိ ေခ်ာင္းထဲမွာပဲ ပစ္ခ်ထားၾကတယ္ေလ.. ေခ်ာင္းက်ယ္လာေလ သစ္ပုုံသစ္စေတြက ေခ်ာင္းထဲပစ္ခ်ထားတဲ့ ဟုုိတပုုံဒီတပုုံကမ်ားလာေလေပါ့.. ခရီးသြားေဖာ္တေယာက္က ေျပာပါတယ္ ေႏြရာသီဆုုိ ကုုန္းေပၚလမ္းမွာ ကားဆုုိင္ကယ္ေပါက္တယ္တဲ့.. အခုုမုုိးဆုုိေတာ့ စက္ေလွေလး ဒုုံးဒုုံးဒုုိင္းဒုုိင္းနဲ႔ေပါ့.. ျပန္႔ပုုိင္းေလးလည္းေရာက္လာေလ ေျမနီနီေက်ာက္ခဲေတြက ေခ်ာင္းထဲထိ တရွိန္ထုုိး ထုုိးဆင္းလုုိ႔.. ဘယ္ေလာက္ထိေျမဇာေတြ ေခ်ာင္းထဲကုုိပစ္သလဲဆုုိရင္ စက္ေလေတာင္ မေမာင္းႏိုုင္ေတာ့လုုိ႔ အားလုုံး၀ုုိင္းတြန္းရတဲ့အထိေပါ့ .. စီးတခါ တြန္းတလွည့္ေပါ့ ဆယ္ဇင္းေရာက္ဖုုိ႔ ႏွစ္နာရီေလာက္အလုုိ တေနရာအေရာက္မွာေတာ့ ေရလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလုုိ႔ အနိမ့္ပုုိင္းက ရြာဦးေက်ာင္းနဲ႔ ေစတီဘုုရား ေရပတ္လည္ ၀ုုိင္းေနတဲ့အထိပါ..

ေရျပင္က်ယ္ေခ်ာင္းအလယ္က ေမာင္းလာတဲ့စက္ေလ ဘယ္ကုုိၾကည့္ၾကည့္ တူးေနလုုိက္ၾကတဲ့ ေရြေျမာေတြက အၿပိဳင္ဆုုိင္ေပါ့ မၾကာမီွကမ္းစပ္ထိပ္တခုုမွ လူအုုပ္ႀကီးက စီးလုုိ႔ႀကိဳေနၿပီ ေရာက္ပါၿပီဆယ္ဇင္းဌာေန… ဆုုိင္ကယ္..ကယ္ရီ ေအာ္သူေအာ္ တည္းခုုိးခန္းေအာ္သူေအာ္..က်ေနာ္တုုိ႔လည္း ျဖတ္ေလွ်ာက္လာခဲ့ရာ ဥရုုေခ်ာင္းကုုိ ျဖတ္ေဆာက္ထားတဲ့ ကားဆုုိင္ကယ္ ေမာင္းနင္ႏုုိင္တဲ့ သစ္သားတံတာႀကီးပါ တံေပၚတက္လုုိက္စဥ္မွာ က်ေနာ္တုုိ႔ တက္လုုိက္တဲ့ ကမ္းဘက္ျခမ္းက ကခ်င္ျပည္နယ္မွ ႏုုတ္ခြန္းဆက္ပါ၏တဲ့ တံတားဟုုိဘက္ကုုိ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားေတာ့ စစ္ကုုိင္းတုုိင္းမွ ႀကိဳဆုုိပါ၏တဲ့…ဒီလုုိနဲ႔ ႔စစ္ကုုိင္းတုုိင္း ဆယ္ဇင္းမွာ တညတာအိပ္လုုိက္ၾကပါသည္။

ျမဴခုုိးတေ၀ေ၀နဲ႔ ရတနာေျမဟာ အာရုုံဦးအလွမထူးတဲ့အျပင္ ဆူညံေနတဲ့ .. စကားသံ ကားသံေတြနဲ႔အတူ သူသူငါငါလူပ္လူပ္ရြရြ ေစ်း၀ယ္သူေရာင္းသူ ေရြတူးသြားမယ့္သူမ်ားက ဟုုိတစုုသည္တစုု.. လုုံးၾကြယ္နဲ႔ က်ေနာ္လည္း ဗုုိက္ကေလးေျဖ႕လုုိ႔ အေျပးခ်ီလုုိက္ၾကၿပီ ဦးအာေလာက ေက်ာင္းတုုိက္ဆီသုုိ႔..

ကံေကာင္းေထာင့္မွစြာပဲ ဘုုန္းဘုုန္းကလည္း ေက်ာင္းမွာအစဥ္သင့္ လာရင္းကိစၥကုုိေျပာျပလုုိ႔ ဘုုန္းဘုုန္းကဆုုိင္ကယ္စီေပး မယ္ငါ့ေကာင္ေလးေတြ ရွိတယ္ဆုုိၿပီး ဆုုိင္ကယ္သမားမေရာက္လာမွီ ေရွးေဟာင္းေနာင္းျဖစ္ ပုုရပုုိက္အေၾကာင္း ဘုုရားေဟာင္းအေၾကာင္း ေျပာၾကဆုုိၾကေပါ့… ဆယ္ဇင္းနယ္ တေလွ်ာက္မွာေတာ့ ေရွးေဟာင္းေစတီေတြ အမ်ားမျပားပါ ဒါမဲ့အထင္ကရရွိလွတဲ့ ေစာ္ဘြာေတြတည္ခဲ့တဲ့ ပန္ခ်ယ္ေစတီ နဲ႔ ရာလားတီး ေရွးေဟာင္းေစတီတုုိ႔ကုုိေတာ့ ျပန္လည္ျပဳျပင္ ထပ္မံတည္ထားၿပီ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ဘုုန္းဘုုန္းကေျပာပါတယ္.. ပန္ခ်ယ္ေစတီကေတာ့ လယ္ကြင္းေတြရဲ႕ အလယ္မွာ ထီးထီးအျဖစ္ေ၀းက ျမင္ႏုုိင္ပါတယ္.. ထုုိလယ္ကြင္းေတြကေတာ့ တပ္မေတာ္လယ္စုုိက္ခင္း ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္ ဒါေၾကာင့္ သမုုိင္း၀င္ ေရွးေဟာင္းေစတီကုုိ တာ၀န္က် ဗုုိလ္မွဴးက ဦးစီၿပီး ရြာသားေတြနဲ႔ အတူ ျပန္တည္ခဲ့တယ္လုုိ႔ ဆိုုပါတယ္.. သမုုိင္း၀င္ဘုုရားမုုိ႔ လယ္ကြင္းေတြအလယ္မွာ ထီးထီးႀကီးအျဖစ္ေနတာပါ..
ရာလားတီး ရြာဦးမွာရွိတဲ့ ေရွးေဟာင္းေစတီႀကီးကေတာ့ ေညာင္ပင္ႀကီးကၿမိဳထားၿပီး ဌာပနာၿပဳိက်ေနရာက ဘုုရားဆင္းတုုေတာ္ေတြကုုိ ေတြ႕ ရွိရတယ္လုုိ႔ဆုုိပါတယ္။ ထူးျခားသာက ဘုုရားဆင္းတုုေတာ္ေတြထဲမွာ ဘုုရားငါးဆူက ေရႊသားစစ္စစ္နဲ႔ျဖစ္ၿပီး ေရွးေစာ္ဘြားမ်ားေဆာင္းတဲ့ သံခေမာက္တလုုံး ဓါးတလက္ပါ ရရွိတယ္လုုိ႔ ဘုုန္းဘုုန္းကေျပာပါတယ္.. က်ေနာ္လည္း ဘုုန္းဘုုန္းဓါတ္ပုုံမရုုိက္ထားဘူးလား လုုိ႔ေမးေတာ့ .. ေအးရုုိက္ထားတယ္.. သူျပန္ရွာတယ္ ေနာက္သတိရသြားပုုံေပါက္တယ္ ကသာၿမိဳ႕က ရုုံပုုိင္လင္းမယားလာတုုန္းက ရခ်င္တယ္ဆုုိလုုိ႔ လူလုုိက္ပါတယ္တဲ့ …ကဲ့.. က်ေနာ္တုုိ႔ သွ်မ္းနီေတြမ်ား ရက္ေရာလုုိက္ပုုံ… ကုုိယ့္လူေတြအတြက္ ျပစရာေလးေတာင္ မထားလုုိက္ၾကဘူး… ဘုုန္းဘုုန္းကဆက္ၿပီး ငါေျပာလုုိက္ဦးမယ္.. ေမာင္..မင္းကုုိ…  ငါ..ဒီေက်ာင္းမေရာက္ခင္ ဒီေက်ာင္းနာမည္က တုုိင္းမွဴး ျမင့္စုုိးတက္ေတာ့ ေရႊျပည္ျမင့္တဲ့.. တခါ တုုိင္းမွဴးသာေအး တက္လာျပန္ေတ့ာ ေရႊျပည္ေအးတဲ့ ေနာက္တေယာက္တက္လာရင္ ဘာျဖစ္ဦးမယ္မသိပါဘူးကြာလုုိ႔ ဆုိေတာ့.. ေစာေစာက ေစာ္ဘြားခေမာက္ ဓါတ္ပုုံမရလုုိ႔စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနရတာ.. အခုုေတာ့ ငုုိအားထက္ ေရးအားသန္ခဲ့ရပါတယ္….

ဘုုန္းဘုုန္းကပဲ.. ေအး.. မင္းတုုိ႔ဆက္သြားမဲ့ ေနရာမွာ.. ေနာင္ပုုိေအာင္ ဆုုိတာရွိတယ္.. အဲ့ဒါ..ေနာင္ပုုိေအာင္ မဟုုတ္ဘူး.. ငါတုုိ႔သွ်မ္းနီလုုိက ေနာင္ပူေအာင္ ေနာင္ဆုုိတာ အင္း ပူေအာင္ ဆုုိတာ ပူဆုုိတာက “အဖုုိး” ေအာင္ကနာမည္ ..  အဲ့ဒါကုုိ ဘာမသိညာမသိတဲ့ ေကာင္ေတြေရာက္လာၿပီး နာမည္ဖ်က္ခ်င္ေတာ့ ေနာင္ပူေအာင္လုုိ႔ေခၚေတာ့ အပူအပင္ အပင္မ်ားတယ္ဆုုိၿပီး အပုုိအစာမ်ားေအာင္ ေနာင္ပုုိေအာင္ေျပာင္းတယ္ဆုုိၿပီ လုုပ္ၾကျပန္ေရာ … တခါ ငါတုုိ႔က ဆုုိင္းနမ့္ လုုိ႔ေခၚတယ္ ဆုုိင္းဆုုိတာ သဲ နမ့္ကေရ သူတုုိ႔ လာျပန္ၿပီ.. သွ်မ္းတ၀က္ ဗမာတ၀က္ျဖစ္ေအာင္ သဲနမ့္..တဲ့ ငါတုုိ႔ ပုုတ္ေဆ လုုိ႔ေခၚတယ္ သူတုုိ႔က လုုပ္ျပန္ၿပီ ပုုတ္သုုိတဲ့.. မေကာင္းကုုန္ေတာ့ဘူး ငါတုုိ႔သွ်မ္းနီေတြၿငိမ္ခံေနေတာ့..ဟုုစိတ္မေကာင္းစြာေျပာၿပီး… အားလုုံး .. တိတ္စိတ္ေနခ်ိန္မွာပဲ ဆိုုင္ကယ္သံၾကားလုုိက္ရပါသည္။ လာႀကိဳသူမ်ား…

က်ေနာ္နဲ႔ လုုံးၾကြယ္လည္း ဘုုန္းဘုုန္းအား ရွစ္ခုုိးၿပီး ဆုုိင္ကယ္ေနာက္ကုုိ လက္စြဲေတာ္ကုုိင္ၿပီး လုုိက္ၾကေလသည္။ ဥရုုေခ်ာင္းႀကီးနဲ႔ လာဆုုံတဲ့ ေခ်ာင္းတခုုနားမွာေတာ့ ထုုိေခ်ာင္းငယ္ကုုိျဖတ္ကာ ေခ်ာင္းဆုုံ ေခ်ာင္းကူးတံတား ဆုုိၿပီးေဆာက္ေနပါတယ္ မၿပီးေသးလုုိ႔ ေဘာ့ကူတုုိ႔ကေန ကူရပါတယ္..တဖက္ကုုိေရာက္ေတာ့ လမ္းတေလွ်ာက္ လယ္ကြင္းဆုုိလုုိ မယ္မယ္ရရ မရွိေတာ့ပါ.. အားလုုံးေရႊတြင္းေတြႀကီး ျဖစ္ကုုန္ပါသည္။ စက္ေမွ်ာႀကီးမ်ားဟာလည္း လမ္းေဘး၀ဲယာတေလွ်ာက္.. အၿပိဳင္အဆုုိင္ပါ.. ေျမတူးစက္ႀကီးမ်ားဟာလည္း ေရာင္စုုံပန္းေတြလုုိ အ၀ါအစိမ္း အနီအျပာ အေရာင္စုုံနဲ႔အတူ အနားမေပးတူးေနၾကပါတယ္..

ဒီလုုိနဲ႕ က်ေနာ္တုုိ႔လည္း ပန္ခ်ယ္ဘုုရားေစတီေရာ၊ ရာလားတီးေစတီေဟာင္း ကုုိလည္း ဓါတ္ပုုံေတြရုုိက္ၿပီး ျပန္အလာ လမ္းမွာေတာ့ ျမန္မာျပည္ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားမွာေတာင္ မေတြ႔ရေသးတဲ့ ဘက္ဖုုိးေျမးတူးစက္ႀကီးမ်ား အသစ္စက္စက္ေတြကုုိ ေရာင္းရန္လုုိ႔ေရးထားတဲ့ ၿခံ၀န္းႀကီးထဲမွာ ေျခာက္စီးခုုႏွစ္စီးထားၿပီ ေရာင္းေနတဲ့ေနရာသုုံးခုုေလာက္လည္း ေတြ႔ခဲ့ရပါသည္။ ေျမတူးစက္မ်ားျပဳျပင္ေရး ဆုုိတဲ့ ဆုုိင္းဘုုတ္ေတြကလည္း လမ္းတေလွ်ာက္အျပည့္.. ေနာင္ငါးႏွစ္ေလာက္မ်ားၾကာရင္ ဒီေဒသခံေတြ ဘာလုုပ္စားၾကပါ့မလဲ လုုိ႔လည္းေတြးရင္း ဒီေလာက္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္ဆီးေနတာကုုိ ႏုုိင္ငံေတာ္က မသိက်ဳိးကၽြန္ျပဳရက္ေလျခင္း.. NGO လုုိေခၚတဲ့ အစုုိးရအမဟုုတ္ေသာ အဖြဲ႕႔အစည္းမ်ားျဖစ္တဲ့ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိမ္းသိမ္းေရးအဖြဲ႕တုုိ႔  ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအုုိင္မ်ားဆုုိင္ရာ.. ဆရာေတြလည္း ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္လုုိ႔ ေတြးရင္း တည္းအိမ္ေရာက္လာလုုိ႔ တညသာအိပ္စက္လုုိက္ရေလၿပီ…

ေနာက္တရက္ နံနက္လင္းလုုိ႔ စက္ေလွစီးကာ နန္ေတာသုုိ႔ ဆုုန္ဆင္းၾကေလသည္။  စီးၿမဲစီးဆဲစီးဆင္းျဖစ္တဲ့  ဥရုုျမစ္ႀကီးကုုိ ဥဒဟုုိျဖတ္မာင္းေနတဲ့ စက္ေလွႀကီးငယ္ေတြ ဟာေတ့ာ သစ္၀ါးေဖာင္မ်ား သယ္ဆာင္ၿပီးေျပားဆြဲတာကုုိ မေတြ႔ရပဲ ဓါတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္ေပပါမ်ား ျပည့္ညွပ္ တင္ေဆာင္လုုိ႔ ေမာင္းနင္ေနတာကုုိပဲေတြ႔ရပါတယ္..


ညေနပုုိင္းေလာက္မွာေတာ့ ေရာက္ေလပါၿပီ ေရႊနန္ေတာဆီ နန္ေတာသည္ ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ငယ္ေလး တၿမိဳ႕ႏွင့္တူပါသည္။ တုုိက္ေတြကလည္း သုုံးထပ္ ေလးထပ္နဲ႔ ေဒသခံသွ်မ္းနီေတြဟာ .. ေထာသူေထာ မြဲသူမြဲ ကြဲသူကြဲေပါ့.. အမွန္အတုုိင္းေျပာရပါလွ်င္ နန္ေတာသည္ စံျပေက်းရြာလုုိ႔ဆုုိေပ ႏုုိးထလာတဲ့ အေနာက္ဖက္က က်ားၿမိဳ႕ေလးနဲ႕တူပါသည္။
က်ေနာ္တုုိ႔တည္းခုုိေတာ အိမ္မွာေတာ့အိမ္ရွင္ ဇနီးေမာင္နံသည္ သွ်မ္းနီေတြဧည့္၀တ္ ေက်တယ္ဆုုိတာ ဒီလုုိမ်ဳိးလားလုုိ႔ေတာင္ ေမးရမလုုိျဖစ္ပါသည္။ သွ်မ္းနီႀကိဳက္တဲ့ ျမစ္စိမ့္ခ်က္ ဟင္းေလာ္  ငါးအုုံးေတြနဲ႔ ျပန္ေျပာရင္း သြားရည္မ်ားေတာင္က်မိ..

ထမင္းစားၿပီး ေရေႏြးေသာက္ၾကရင္း စကားစပ္ၿမီးလုုိ႔ ေႏြတုုန္းက နန္ေတာ္မီးဟာ ဘယ္လုုိျဖစ္ၿပီး စတင္ မီးလာင္သလဲဗ် .. လုုိ႔ေမးေတာ့ အားလုုံးလုုိလုုိပဲ .. ခပ္ ေပါ့ေပါ့ေလးေပါ့.. အရက္ဖုုိက အရက္ခ်က္ေရာင္းတဲ့သူက စေလာင္တာေလ.. သူ႔အိမ္ေဘးမွာေတာ့ ဓါတ္ဆီေရာင္းတဲ့ သူလည္းရွိတာေပါ့.. ဒီလုုိနဲ႔ ေမ့ေမ့ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ပါ.. စေလာင္တဲ့လူကုုိေရာ အေရးယူသလား ဆုုိေတာ့လည္း ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းေတာင္ မသိ...။ အဲ့လူက ဘယ္္နယ္ကလည္း ဆုုိျပန္ေတာ့လည္း  ေရေရရာရာမသိ.. ဒီနယ္ခံလား ဆုုိျပန္ေတာ့လည္းမဟုုတ္ .. ဘယ္လုုိပဲျဖစ္ပါေစ လူခုုိးရင္က်န္ေသးတယ္ မီးခုုိးၿပီဆုုိရင္ေတာ့ ဘာမွခ်န္မွာမဟုုတ္ဘူး .. အားလုုံးေျပာင္မွာပဲေလလုုိ႔.. ေျပာၿပီးက်ေနာ္က စကားျဖတ္လုုိက္ေပါေတာ့တယ္..
က်ေနာ္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ..ဖားကန္႔၊ စိမ့္မႈ (ဆုုိင္းေတာင္) တုုိ႔ဟာ လူစီၿပီလား..  ေစ်းကြက္ေကာင္းၿပီလား ဆုုိရင္ မီးေလာင္ၿပီ.. စုုံစမ္းလုုိက္ရင္ တနယ္တေက်းက အိမ္ငွါးလာလုုပ္သူေတြ ဇာတိက ဘယ္ကမွန္းမသိ ဒီလုုိနဲ႔ပဲ.. ဘယ္ကစလုုိ႔ ဘယ္လုုိေလာင္လည္း.. အဲ့ဒီလူ.. အခုုဘယ္မွာလည္း.. ရုုိးေရာရုုိးရဲ႕လား တုုိ႔မီးလား ရႈိ႕မီးလားဆုုိတာကုုိ သွ်မ္းနီေတြ ေလ့လာစုုံစမ္း ေထာက္လွမ္း အကဲျဖတ္တဲ့သူ ဒါမွမဟုုတ္ အစုုအဖြဲ႔ဆုုိတာ မရွိပါ။.. ဘယ္လုုိပဲျဖစ္ျဖစ္ သွ်မ္းနီေတြဟာ ေက်ာက္စိမ္းထြက္တဲ့ ေနရာမွာေမြး ေက်ာက္စိမ္း ထြက္တဲ့ ေနရာမွာႀကီးျပင္းလာၿပီ သူမ်ားေတြကုုိအတုုမယူ သတိမမႈေတာ့ သူမ်ားခ်မ္းသာသေလာက္ မခ်မ္းသာပါ ကုုိယ့္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း အသင္းအဖြဲ႕  အုုပ္စုုနဲ႕  အျပဳသေဘာေဆာင္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံတဲ့ အမႈအက်င့္ အားအနည္းဆုုံးလူမ်ဳိးေတြပါ.. ဒါေၾကာင့္လည္း လူမ်ဳဳိးစုုအငယ္ေလးေတြရဲ႕ ႏုုိင္စားမႈေတြ နဲ႕အတူ.. ေမာ္ၾကာဘ၀နဲ႔ သံတုုိင္လည္းတုုိ လူလည္းအုုိ ေပါက္ျပားလည္းကြဲ ဘိန္းလည္းစြဲေပါ့။... အခုုေရႊထြက္ျပန္ေတာ့လည္း .. အိမ္၀င္းလည္းေျပာင္ လယ္လည္းေျပာင္. ေၾကာေျပာင္လူသား လူ႔ငႏြား မျဖစ္ေစၾကဖုုိ႔ေတာ့ လုုိလိမ့္မယ္လုုိ႔.. ေတြးမိရင္းတညာ ဘ၀ခရီးအတြက္ အိပ္စက္အနားယူေလၿပီ…

 ေနာက္ဖက္..က်ားမ်ားဆီသုုိ႔ ခရီးသြားဧည့္သည္ (အပုုိင္းတစ္-ႏွစ္)*"۩"*