အေနာက္ဖက္..က်ားမ်ားဆီသုုိ႔ ခရီးသြားဧည့္သည္ (အပုုိင္းႏွစ္)

***အေနာက္ဖက္..က်ားမ်ားဆီသုုိ႔ ခရီးသြားဧည့္သည္ (အပုုိင္းႏွစ္)***

- မုုိးေလးတဖြဲဖြဲၾကားမွာ က်ေနာ္ႏွင့္လုုံးေအာက္ၾကြယ္ အိပ္ဆြဲၿပီး ဆုုိင္ကယ္ျဖင့္ အုုန္းစံဆုုိင္မွ ထြက္လာရာ ဘီးလူၿမိဳ႕ႏွင့္ ေလာင္လုုံစည္းခမ္းေခၚ အင္းေတာ္ႀကီးသြားတဲ့ ကားဂိတ္ ဇရပ္ေလးမွာ ခဏေစာင့္ေနစဥ္ လာပါၿပီးဗ်ာ.. ဂ်စ္ကားေလး အေျပးႏွင္လုုိ႔ ရြ႕ံေတြဗြက္ေတြ ဗလပြနဲ႕ ေခၚမုုိးေပၚမွာလည္း အိပ္ေတြကလည္း တုုိးလိတြဲေလာင္းနဲ႔ေပါ့ ကားဆရာက… ရပ္ေပးၿပီးကဲ ဆရာသမားတုုိ႔ အိပ္ေတြေပၚတင္ ဆုုိၿပီးသူ႔တျပည့္ေက်ာ္ကုုိ ေျပာလုုိက္ၿပီး က်ေနာ္တုုိ႔ႏွစ္ေယာက္လည္း ကားေခါင္းမွာ၀င္ထုုိင္ၿပီး ကားကစတြက္ပါေတာ့တယ္… ကားထြက္ၿပီးမၾကာမွီ…ဘီးလူးၿမိဳ႕အထြက္က အလယ္တန္းေက်ာင္းႀကီးနား အေရာက္ ကားဆရာက..ခဏေနာ္ က်ေနာ္ဒီမွာလုုိက္မဲ့ သူေတြရွိေသးလုုိ႔ ဟုုက်ေနာ္တုုိ႔ကုုိ ေျပာၿပီး ဖုုန္းထုုိးလုုိက္ရာ .. မၾကာမွီလာပါၿပီဗ်ား  ဗီယက္နမ္လုုိလိုု သွ်မ္းခေမာက္ေတြေဆာင္းလုုိ႔ သွ်မ္းနီမေလးမ်ားတအုုပ္ ပါးမွာကလည္း ပါးကြက္ၾကားနဲ႕ ေျပာေနတာက သွ်မ္းစကား.. သူတုုိ႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ခန္႔ အမ်ဳိးသမီးႀကီးက… ကဲကဲ ျမန္ျမန္တက္ၾကေတာ့ … သြားမယ္ဟုု.ဆုုိၿပီး ကားေပၚတက္ၾက ဆူလုုိ႔ညံလုုိ႔ေပါ့ ..

သိတယ္ မဟုုတ္လား က်ေနာ့္..လက္စကလည္း ဒီအခ်ိန္မွာပါလာတဲ့ ကင္မယာနဲ႔ သွ်မ္းနီမေလးတအုုပ္ကုုိ ရုုိက္လုုိက္တာ ပုုိလုုိပြဲၾကသြားပါေလေရာ.. လွေအာင္ရုုိက္ေပးလုုိ႔ ေျပာသူေျပာ..

ရုုိက္ၿပီးျပန္ပုုိ႔ေပးလုုိ႔ ေအာ္သူေအာ္.. သူတုုိ႔ကလည္း က်ေနာ့္ကုုိ ေၾကာက္ပုုံမေပၚ ဘယ္ေၾကာက္မလဲေလး က်ေနာ္ ေမးလုုိက္တဲ့ စကားသံကလည္း သူတုုိ႔ျပန္ေျဖတဲ့ စကားသံလုုိပဲ သမကြဲနကြဲကုုိ .. သွ်မ္းနီ လေအာ့လအယ္ အမ်ဳိးေတြမွန္း… အသိတာႀကီးကုုိ… ေမးၾကည့္မိ လုုိက္ေတာ့ အင္းေတာ္ႀကီး အမ်ဳိးေတြစီမွာ ေကာက္စုုိက္ သြားၾကမလုုိ႔တဲ့ေလ… က်ေနာ္တုုိ႔လည္း ကားေပၚတက္ထုုိင္ၿပီး ဂ်ိမ္းဆုုိတဲ့ ကားတံခါးပိတ္သံနဲ႕အတူ ကားကလည္းတလိမ့္ျခင္းနဲ႕ေမာင္းေလၿပီ…
သုုံးနာရီနီးပါးေလာက္ ေမာင္းၿပီးေတာ့ .. ဆုုိင္တန္းေတြေရွ႕အေရာက္မွာေတာ့… ကားဆရာက.. ကဲကဲဗုုိက္ဆာတဲ့သူေတြ ဒီမွာထမင္းစားၾကေမာင္.. စားၿပီးကုုိယ့္ဟာကုုိယ္ေပးလုုိက္ၾကလုုိ႔ ေအာ္လုုိက္မွ အခုုိင္အမွာေဆာက္လုုပ္ထားတဲ့ ေစ်းဆုုိင္တန္းေတြမွန္း သတိထားမိ ပါေတာ့တယ္..

လုုံးၾကြယ္နဲ႔က်ေနာ္လည္း သူ႔အသိဆုုိင္ထဲ၀င္ထုုိင္ၿပီး လုုံးၾကြယ္ဒါ ဘယ္ေနရာလည္းလုုိ႔ ေမးလုုိက္မွ သူက.. ေတာင္ေျခေရာက္ေနၿပီေလတဲ့.. တကယ္ပင္ေတာင္ေျခကုုိ ေရာက္ေနတာပါ အရင္တုုန္းကမ်ားဆုုိ ဒီေနရာကုုိေရာက္ဖုုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကုုိ ..ေမာင္းရပါတယ္… ဒီတခါေတာ့လမ္းေတြက မဆုုိးပါလားလုုိ႔ေျပာလုုိက္မွ သူက ဘယ္ဆုုိးပါ့မလဲေမာင္.. မင္းေရွ႕တည့္တည့္က ၿခံကုုိၾကည့္လုုိက္ပါလားတဲ့.. ၾကည့္လုုိက္ရာ ၿခံ၀င္းႀကီးတခုုထဲမွာ သြတ္မုုိးတဲတစ္လုုံးနဲ႔ ၀င္းထဲမွာ ေက်ာက္ခဲေတြပုုံလုုိ႔ ၿခံတံခါး၀မွာေတာ့ မေနာ္တုုိင္တံစိတ္နဲ႕  Jade land  ကုုမၺဏီလီမိတက္တဲ့  ေအာ္ ဒီေတာ့မွပဲ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္ အစုုိးရျပင္ထားေပးတယ္ ထင္ေနတာ…

က်ေနာ္တုုိ႔ႏွစ္ေယာက္လည္း ဆုုိင္ထဲကထြက္ ကားေပၚတက္ၿပီး ကားေလးလည္း ေတာင္ပတ္လမ္း အတုုိင္း ေမာင္းနင္ေလရာ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၉၉၂ ကုုိျပန္ျမင္ေရာင္မိသည္ အခုုလုုိအင္းေတာ္ႀကီးေတာင္ တက္ၿပီဆုုိတာနဲ႔ .. ကားဟြန္းသံေတြ ဆူလုုိ႔ညံလုုိ ေျခလွ်င္တက္ သူေတြတက္ ေမာ္ေတာ္ကားႀကီး တျခမ္းေစာင္းေနလုုိ႔ တက္ဖိသူဖိ ဆြဲဆြဲ.. တြန္းတြန္.. ဟုုိးဟုုိး ေအာ္သူေအာ္ ဆူလုုိ႔ညံလုုိ ဗြက္တန္းထဲမွာ ဒီေတာင္ေၾကာ္ဖုုိ႔ အခ်ဳိ႕ဆုုိ လမ္းမွာေတာင္ တညအိပ္ရသူေတြရွိေသးတယ္.. အေတြးေကာင္းေနစဥ္ ကားရပ္လုုိက္မွ ေတာင္ထိပ္ဂိတ္ေရာက္ေနၿပီကုုိ ျမင္ေတြ႔လုုိက္ရပါသည္။
 သစ္သားျပားေပၚမွာ ေဆးအျဖဴနဲ႔ ေရးထားတဲ့ “အင္းေတာ္ႀကီးကန္ ပတ္၀န္းက်င္ စိန္းလန္းစုုိျပည္ေရးႏွင့္ ေရရွည္တည္တ့ံ ခုုိင္ၿမဲေရး လုုပ္ငန္းနယ္ေျမ ”    ဆုုိတဲ့…. ဆုုိင္းဘုုတ္နဲ႕ ကုုိဖတ္လုုိက္ၿပီး သိပ္မၾကာလုုိက္ပါ ကားဆရာ တျပည့္ေက်ာ္က ကားလက္မွတ္ထုုိးၿပီး လာခဲ့ၿပီမုုိ႔ ကားကလည္း ေတာင္ေအာင္တုုိ႔ စတင္ဆင္းၿပီေပါ့ ၁၅ မိႏွစ္ခန္႔ဆင္းၿပီးေနာက္မွာေတာ့  ကားဆရာက ကုုိယ့္သွ်မ္းနီ အခ်င္းခ်င္းမုုိ႔ထင္ပါရဲ႕  ေသြးကပဲစကားေျပာေလသလား မသိပါ က်ေနာ္ဘာမွမေျပာရပဲ ကားရပ္ၿပီး ဓါတ္ပုုံရုုိက္ခ်င္ရုုိက္ ရႈးခင္းကလည္းေကာင္းတဲ့ ေနရာေလးေပါ့ ဒါၿပီးရင္ အဆင္းပဲရွိေတာ့တယ္.. ဒီဆင္းရင္ အင္းကုုိမျမင္ရေတာ့ဘူးတဲ့ က်ေနာ္လည္း သိတဲ့အတုုိင္း ကားေခါင္မုုိးေပၚတက္ၿပီး ကလစ္ကေလး သုုံးေလးငါးခုုဆြဲခ်လုုိက္ပါေတာ့တယ္…

က်ေနာ္တုုိ႔ စီးလာေသာ ဂ်စ္ကားေလးသည္ ေတာင္ပတ္လမ္းအတုုိင္း တလိမ့္လိမ့္ဆင္းလာၿပီး နမ့္မြန္းကုုိေၾကာ္ကာ မမုုံကုုိင္.. သွ်မ္းေခါက္္ဆြဲဆုုိင္ေရွ႕မွာ ရပ္ခုုိင္းကာ က်ေနာ္တုုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကဆင္း ကားေပၚမွာပါလာတဲ့ သွ်မ္းနီမတအုုပ္ကလည္း ေနာက္ႏွစ္ျပန္ေတြ႔မယ္ ဘာညာတာ့တာ ဘုုိင္းဘုုိင္း လုုပ္သူလုုပ္ေပါ့.. ဒီလုုိနဲ႔သူတုုိ႔ ကားေလးျပန္ထြက္ၿပီး က်ေနာ္တုုိ႔လည္း ဆုုိင္ထဲ၀င္ ဆုုိင္ရွင္အမ်ဳိးသမီးက သူ႔အမ်ဳိးသားကုုိ လူလြတ္သြားေခၚခုုိင္ၿပီး လာပါညၿပီဗ်ာ… ပီအုုိက္လုုံက..သိတယ္မဟုုတ္လား ေအးေမာင္း .. မင္းတုုိ႔ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား.. ေမာင္… ငါ့မွာ.. မင္းတုုိ႔ ...မေရာက္ေသးဘူးထင္လုုိ႔ ဟုုိခဏသြားေျခတာ.. စကားလက္ဆုံ ေျပာၾကဆုုိၾကၿပီး သူက ဆုုိင္ကယ္ႏွစ္စီး စီစဥ္ေပးပါတယ္.. ဆုုိင္ကယ္ႏွစ္စီးႏွဲ႔ လူႏွစ္ ေရာက္လာေတာ့မွပဲ က်ေနာ္တုုိ႔လည္း ပီအုုိက္လုုံကုုိ ႏႈတ္ဆက္ကာ မမုုံ႔ကုုိင္ရြာေလးကုုိ ေၾကာခုုိင္းၿပီး ေရွခရီးဆက္ ရေပါေတာ့တယ္…

မုုိးကတဖြဲဖြဲနဲ႔ ဆုုိင္ကယ္ေနာက္မွာ ကင္မယာေလးကုုိ မုုိးမထိေအာင္ ဖုုံးကုုိင္လုုိက္ပါလာရင္း က်ေနာ္ရုုိက္ခ်င္တဲ့ ဘုုရားတုုိ႔ ေစတီတုုိ႔ ေတြ႔ရင္ လမ္းေဘးမွာ ရပ္ေပးရွာပါတယ္ … က်ေနာ့္ကုုိလုုိက္ပုုိ႔သူ မမုုံ႔ကုုိင္ရြာသား စုုိင္းစိန္ျမင့္က  မုုိင္းေနာင္ရြာ ..အထြက္လည္း ေရာက္ေရာ..  ခဏေလးခဏေလး ဒီမွာေက်ာက္စာရွိတယ္ ဆုုိၿပီး ဆုုိင္ကယ္ရပ္ေတာ့တယ္.. ဒီလုုိနဲ႔ သိပ္မႀကီးလွတဲ့ ဘုုရားေစတီေလး တစ္ဆူကုုိေတြ႔ရပါတယ္… ေစတီရဲ႕ အနီးကပ္လွ်က္မွာ ေက်ာင္းအငယ္ေလး တစ္ေဆာင္လည္းရွိပါတယ္.. စုုိင္းစိန္ျမင့္က ဦးဇင္း..ဦးဇင္း လုုိ႔ေအာ္ေခၚမွ ဦးဇင္းက ေအးငါဒီမွာ..လာခဲ့ ဆုုိၿပီး..

စုုိင္းစိန္ျမင့္က… ဦးဇင္း...ဟုိ..သွ်မ္းနီေက်ာက္စာတုုံး ရွိေသးလားလုုိ႔ သူကေမးေတာ့.. ရွိတယ္ေလ.. ေနရာေဟာင္းမွာပဲ …လုုိ႔.. ေျပာသံအဆုုံးမွာ စုုိင္းစိန္ျမင့္က လႊာကနဲ႔ အုုတ္တံတုုိင္းကုုိေက်ာ္ကာ တိမ္ေက်ာင္းလုုိ႔ေျပာတဲ့ သိပ္မက်ယ္လွတဲ့ အုုတ္တံတုုိင္း ေလးေဒါင့္ထဲကေန ဒီမွာ.. ဒီမွာဆုုိၿပီးမွ.. မယူတက္လာပါေတာ့တယ္.. ဒီေက်ာက္စာ..တုုံးေတြက အရင္ဒီဘုုရားအေဟာင္း ၿပိဳလုုိဌာပနာထဲက ရတဲ့ဟာေတြေလ… က်ေနာ္တုုိ႔ၾကည့္လုုိက္ေတာ့ ဟုုိးရင္ျမင္ဖူးတဲ့ ေက်ာက္စာ ေတြလုုိ ေသးေသးေလး စာတန္းမ်ဳိးမဟုုတ္ပဲ စာလုုံးအႀကီးနဲ႔ ေရးထားတာျဖစ္ၿပီး တျခမ္းပဲ့တခုုပါ စလုုံးေတြကေတာ့ သိပ္မထင္မရွားေတာ့ပါဘူး... သူကပဲဆက္ၿပီးေျပာေသးတယ္ အရင္စာသားေတြ အမ်ားႀကီးပါတဲ့ ေက်ာက္ျပားႀကီး. ကေတာ့ က်ေနာ့္အေဖေျပာတာ ဦးသန႔္.. လာတယ္သြားတယ္လုုိ႔ေျပာတယ္..
က်ေနာ္ကလည္း ဦးႏုုမဟုုတ္ဘူးလား . လုုိ႔ေမးေတာ့. ဦးမဟုုတ္ဘူး ဟုုိ.. ကုလသမဂၢ မွာလုုပ္တဲ့ဦးသန္႔လုုိ႔ က်ေနာ့္အေဖေျပာတယ္ လုုိျပန္ေျပာျပပါတယ္…

ေက်ာက္တုုံးကုုိ က်ေနာ္တုုိ႔ ေရေဆးပြတ္ၾကည့္ ဒီၾကည့္ဟုုိၾကည့္ လုုပ္ေနလုုိ႔ မၾကာမွီသူကပဲ ဒီမွာလာ ၾကည့္ပါဦးလုုိ႔ ေအာ္ေခၚလုုိက္ရာ က်ေနာ္တုုိ႔လည္း လုုိက္ၾကည့္လုုိက္မွ ေစာေစာက သူလႊားကနဲ႔ ၀င္သြားတဲ့ တိမ္းေက်ာင္းေလးေထာင့္ တိမ္ေက်ာင္း ငုုတ္ေဘးမွာကပ္လွ်က္ ေအာက္ေျခမွာ စာပါတယ္ မပါတယ္ေတာ့ မသိပါ အခၽြန္ေလးေတြ ေငါေငါနဲ႔ ေက်ာက္ငုုတ္ေတြ အမ်ားႀကီးကြန္ကရစ္ ေလာင္းထားၿပီး သလင္းလုုပ္ထားတာ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္ … ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မုုိင္းေႏွာင္ဟာ သွ်မ္းနီ ေစာ္ဘြားေတြေခတ္ မုုိးေကာင္းေခတ္မွာလည္း အင္းႀကီးရဲ႕ အဓိက ခ်ဳပ္ကုုိင္တဲ့ေနရာလုုိ႔သိရပါတယ္.. အဲ့ဒီ... ေက်ာက္စာေတြ႔ရွိတဲ့ ဘုုရားေစတီရဲ႕ ေရွးေဟာင္း သွ်မ္းနာမည္ကေတာ့.. “ဖလားေမာက္စလြန္” လုုိ႔ေခၚၿပီး ယေန႔အခ်ိန္မွာေတာ့ သိသူရွားပါၿပီး ယခုုအခါမွာေတာ့ “ရန္ေအာင္ျမင္” လုုိ႔သာ လူသိမ်ားေသာနာမည္ျဖစ္ပါေတာ့တယ္…

က်ေနာ္တုုိ႔လည္း ေရွ႕ခရီးသုုိ႔ဆက္လက္ ထြက္ခါလာခဲ့ၾကပါတယ္.. တုုံေပေက်းရြာ.. ကုုန္းမနတုုိ႔ ေရာက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္ ..ကုုန္းမန လုုံးထြန္းေဖ အိပ္မွာပဲ လုုံးထြန္းေဖနဲ႔ စကားစၿမီးေျပာၾကဆုုိၾကေပါ့ မၾကာမွီမွာပဲ.. လုုိက္ပုုိ႔သူ စုုိင္းစိန္ျမင့္နဲ႔  မမုုံကုုိင္ရြာသားကုုိေက်ာ္ဆင္း တုုိ႔လည္း က်ေနာ္တုုိ႔ကုုိေၾကာခုုိင္း၍  ျပန္သြားေလၿပီ… ကုုန္းမနရြာေလးဟာ. ေဆာက္လုုပ္စ အလယ္တန္းေက်ာင္းေလးနဲ႔ အတူ တေမွ်ာ္တေခၚ လယ္ကြင္းစိမ္းေတြနဲ႕ သစ္ေပါ၀ါးေပါ ငွက္ေပ်ာေတာေတြနဲ႔ ေၾကးငွက္မ်ားေပါၿပီး ေအးခ်မ္းသာယလွပတဲ့ ရြာေလးတရြာပါ... ရုုိးသားလွတဲ့ ေလာင္လုုံစည္းခမ္း အင္းပတ္လည္ သွ်မ္းနီရြာႀကီး ၁၁ ရြာအုုပ္စုုရဲ႕  ရြားေလးတစ္ရြာလည္း ျဖစ္ပါတယ္..

ညပုုိင္းေရာက္လုုိ႔ က်ေနာ္နဲ႔အတူပါတဲ့ လုုံးၾကြယ္ အိမ္ရွင္လုုံးထြန္းေဖနဲ႔သူ႔ဇနီး လာလည္သူေတြနဲ႔ လူငယ္ရြာဥကၠဌ.. စုုိင္းစန္ ကေတာ့ သူတုုိ႔ရဲ႕ မႈရင္းဌာေန သွ်မ္းနီစကား ေတြနဲ႔ အားရ၀မ္းသာ ဆုုိသလုုိေျပာဆုုိေနၾကတာကုုိ ပိတိျဖစ္မိပါတယ္.. အင္းေတာ္ႀကီးေဒသဟာ သွ်မ္းနီလူမ်ဳိးေတြအတြက္ ေရခံေျမခံေကာင္းတဲ့ ေနရလည္းျဖစ္သလုုိ သွ်မ္းနီလူမ်ဳိးေတြ စတင္ေပၚေပါက္လာတဲ့ မုုိးေကာင္း၊ မုုိးညွင္း၊ မုုိးမိတ္ တုုိ႔ရဲ႕ သမုုိင္းဦးအစ ေနရာလည္းျဖစ္ပါေတာ့တယ္..

သူတုုိ႔ရဲ႕စားသံေတြမွာ က်ေနာ္ သိတဲ့ဟာပါသလုုိ မသိတဲ့ဟာေတြကလည္း မ်ားမ်ားေပါ့ အားစုုိက္နားေထာင္ရင္း ငယ္ငယ္က အိမ္မွာ က်ေနာ့္အဖြားအီနဲ႕ အေမကုုိ ျပန္သတိရေနမိတယ္.. က်ေနာ္တုုိ႔သံလမ္းရုုိးဘက္က မိဘဘုုိးဘြားေတြဟာ သူတုုိ႔ခ်င္း ဘုုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဆုုံၾကရင္ ေျပာလုုိက္ၾကတဲ့ သွ်မ္းနီစကား အိပ္ျပန္ေရာက္လာရင္ ဗမာလုုိပဲေျပာၾကျပန္ပါတယ္.. သူတိုု႔ေျမးျမစ္.. သားသမီးေတြ ဗမာလုုိမတတ္ရင္ လူရာမ၀င္မွာကုုိပဲ စုုိးရိမ္ေနေရာ့ သလား ဒါမွမဟုုတ္ သွ်မ္းနီဆုုိတာကုုိမ်ား သိရင္တခုုခုုမ်ား ျဖစ္ေလမလား တခုုခုုမ်ားလုုပ္ၾကမလား.. ဆုုိတာကုုိ စုုိးရိမ္ေလ သလားေတာ့မသိပါ..  သံလမ္းရုုိး မုုိးေကာင္း၊ မုုိးညွင္း၊ ျမစ္ႀကီးနား ၿမိဳ႕ႀကီး မ်ားမွာေနထုုိင္တဲ့ သွ်မ္းနီေတြဟာ ထမင္းစား ေရေသာက္ ကလြဲရင္ က်န္တာမသိတာမ်ားပါတယ္.. ရြာပုုိင္းေတြမွာေတာ့ အခ်ဳိ႕ အခုုထိေျပာၾကတုုန္းပါ..  ဒါေၾကာင့္က်ေနာ္တုုိ႔ကုုိ သူမ်ားေတြက ရပ္သွ်မ္းလုုိ႔ေခၚပါတယ္.. က်ေနာ္တုုိ႔ ရပ္ၿပီးပဲသွ်မ္းလုုိေျပာလုုိ႕ရတယ္ ထမင္းစားၿပီးၿပီလား ဘယ္ကလာလဲ ဘယ္သြားမလဲေပါ့ ထုုိင္းၿပီးေျပာရင္ သွ်မ္းစကားကကုုန္ၿပီ… ညလည္းနက္လာၿပီမုုိ႔ ဧည့္ေတြလည္းျပန္လုုိ႔ အိပ္ယာလည္း၀င္ၾကၿပီ တညတာနားရေပဦးမည္ေပါ့..

နံနက္လင္းလုုိ႔ ေကာ္ဖီေသာက္ မူန္႔စားၿပီး ခဏအၾကာမွာ ဆုုိင္ကယ္တစ္စီးေရာက္လာၿပီး အင္းေတာ္ႀကီး ေရႊမဥၥဴူ  ေရလယ္ဘုုရားသြားဖုုိ႔ ဆုုိင္ကယ္လာပုုိ႔တာပါတဲ့ က်ေနာ္နဲ႕ လုုံးၾကြယ္... သူကေမာင္း က်ေနာ္က အေနာက္ရုုိက္ေပါ့ ဘုုရားကုုိလည္းေရာက္ေရာ သုုံးေလးကလစ္ ဆြဲခ်လုုိက္ၿပီး  ညာဘက္ေဘးကုုိ ၾကည့္လုုိက္စဥ္မွာပဲ ဟုုိးအရင္က မျမင္ဘူးခဲ့တဲ့ ဘုုန္းႀကီးေက်ာင္းေဆာင္လုုိလုုိ ဇရပ္ႀကီးလုုိလုုိ ခန္းညားထည္၀ါတဲ့ ဓမာရုုံ အေဆာက္အဦးႀကီးတခုု အလူရွင္အမည္ ဖတ္ၾကည့္လုုိက္ေတာ့"ေဒၚပုုလဲ"တဲ့..  က်ေနာ္တုုိ႔အျပန္လမ္းဘက္က်မွာပဲ ပြဲအခ်ိန္ပြဲခင္းလုုပ္တဲ့ ျမင္ကြင္းကုုိအနီးကပ္ ေသေသျခာျခာျမင္ရ ပါေတာ့တယ္ ကားလမ္းနဲ႔အတူ အလွ်ားလုုိက္ ပြဲခင္းကြင္းျပင္ႀကီးရဲ႕ အလယ္က ျဖတ္တူထားတဲ့ ေျမာင္းႀကီး တခုုပါ ဘာျဖစ္လုုိ႔ပြဲခင္းအလယ္က ေျမာင္းႀကီးတူးတာလည္းေပါ့.. သိခ်င္စိတ္ကမ်ားေနပါတယ္..

 ဒီလုုိနဲ႔... အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ရွင္မ်ားက ဧည့္၀တ္ေက်ျပြန္စြာ ထမင္းခူးထားေပးၿပီးျဖစ္တာမုုိ႔ ထမင္းစားေသာက္ေပါ့ သွ်မ္းထမင္းဟင္း စားလုုိ႔ကလည္းေကာင္း ျမစ္ဟင္းရည္နဲ႔ ငါးခ်က္.. ၾကက္သားေက်ာက္ဖရုုံ ခရမ္းသီးမီးဖုုတ္ေထာင္း ဘာေျပာေကာင္းမလဲ..

ထမင္းစားၿပီးလုုိ႔ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္း ေရွ႕ခရွီးအတြက္ ဆုုိင္ကယ္ေစာင့္ရင္ေပါ့ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ တအုုံေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနတဲ့ ပြဲခင္းလယ္က ေျမတူးေျမာင္းႀကီး..မထူူးေတာ့ၿပီ.. မေနသာတဲ့အဆုုံး မွာေတာ့ ေလးေဖ.. ပြဲခင္းလယ္ကေျမာင္းႀကီးက ဘာလုုပ္ထားသလဲဗ်ာ့...  လုုိ႔ေမးလုုိက္ေတာ့ .. ေအး... မင္းျမင္ခဲ့တယ္. မဟုုတ္လား ဘုုရားလမ္းညာဘက္က ဓမာရုုံႀကီးဟာလည္း အတူတူပဲ .. အဲ့ဒါ က အလူရွင္ ေဒၚပုုလဲတဲ့ ေဆာက္တုုန္းကေတာ့ အင္းေတာ္ႀကီးအင္းပတ္လည္ သံဃာေတြအတြက္ ပြဲအခ်ိန္ဆြမ္းဖုုံးေပးပုုိ႔ လုုိလုုိေပါ့ ဓမာရုုံလည္းၿပီးခါနီး သူ႔ဦးဇင္းသံဃာ လာထားမယ္ လုုပ္ေတာ့တာေပါ့ အဲ့..ဒီမွာသူေပးလုုိ႔ေၾကြးလုုိ႔ စရတဲ့လူေတြကေတာ့ လက္ခံသူလည္းရွိေသး ..
ဒီမွာ..ရွိတဲ့ သံဃာအခ်ဳိ႕ကလည္း လက္မခံၾကဘူး ပြဲျဖစ္တုုိင္း ဒီမွာရွိတဲ့ ဆယ့္တစ္ရြာကပဲ ဦးေဆာင္ေနတာ အခုုသ႔ူဓမာရုုံ ေဆာက္ၿပီးရင္ သူ႔ သံဃာနဲ႕  ဒီဘုုရားကုုိ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီ သူႀကီးဆုုိးမယ္...  ဒီပြဲဘုုရားပြဲႀကီးကုုိလည္း  အပုုိင္စီးေတာ့မွာေလ.. အခုု.. အဲ့ဒီဓမာရုုံ မၿပီးခင္ သူ႔သံဃာေတာင္ လာမထားရ ေသးဘူး .. ဘုုရားပြဲႀကီး မၿပီးေသးဘူးကြာ.. အဲ့မင္းျမင္ခဲ့တဲ့ ပြဲခင္းအလယ္က ေျမာင္းႀကီးဟာ  သူ႔ရဲ႕ ဘက္ဖုုိးႀကီးေတြ ေခၚၿပီး တူးျပစ္လုုိက္တာေလ .. အဲ့ဒီမွာ သူ႔ဘက္မပါတဲ့ သံဃာေတြ ရြာသားေတြနဲ႔ စကားေတြ မ်ားၾကေပါ့ ေနာက္ဆုုံးေတာ့ ဒီပြဲကုုိ ..ဘယ္ဘုုန္းႀကီး ဘယ္ရြာမွ မပုုိင္ဘူး ငါတုုိ႔... ဟုုိးဘုုိးေဘးထဲက ဒီအင္းႀကီး ရြာ၁၁ ရြာက သေဘာတူမွ လုုပ္လုုိ႔ရတာဆုုိတာ ငါတုုိ႔ေစာ္ဘြာေတြ ေပၚမိန္းေတြ ထမုုံေတြရွိထဲကပါ.. ဒါနဲ႔ သူ႔ရဲ..ဓမာရုုံေရစက္ခ်ေတာ့ သူလူပါတယ္ေပါ့... ဘယ္သံဃာမွ ဘယ္သံဃာမွ မထားပါဘူးေပါ့..  အမွန္ေတာ့လည္း ေခတ္အဆက္ဆက္ ထားပုုိင္ခြင့္မရွိပါဘူး… အဲ့ဒီပြဲအလယ္က ေျမာင္းႀကီးကေတာ့ ဒီအတုုိင္းက်န္ထား သာေပါ့ေလ..

ေနာက္ရွိေသးတယ္ စုုိင္းေအာင္.. ငါတုုိ႔ဒီေဒသႀကီးကုုိ ႏုုိင္ငံျခားခရီးသြားေတြအတြက္ ဆုုိၿပီး.. ဂ်ိန္လင္း ပုုိင္ရွင္ ယုုေဇာ္ေခါင္ကေန..ကန္ထရုုိက္စြဲလုိက္ေသးတယ္.. နာမည္ေျပာလည္း မေကာင္းပါဘူးကြာ.. တခ်ဳိ႕ သူႀကီးနဲ႕ တခ်ဳိ႕ရြာေက်ာင္းထုုိင္ေတြေလ.. ဟုုိက.. ဟုုုုိဟာေလးလာေပးလုုိက္ ဒီဟာေလးလားေပးလုုိက္ ၾကားထဲအခ်ဳိ႕ ဘုုန္းႀကီးေက်ာင္းကုုိ ေစာင္ဆုုပ္ေလးကန္ေတာ့လုုိက္ မူန္႔ပုုံးေလး ကန္ေတာ့လုုိက္နဲ႔ ကန္ထရုုိက္စြဲဖုုိ႔ ခြင့္ျပဳတယ္ဆုုိၿပီး သေဘာတူပါတယ္ဆုုိတဲ့ လက္မွတ္ထုုိးေပးလုုိက္တဲ့.. ဘုုန္းႀကီးနဲ႔ ရြာသူႀကီးေတြေတာင္ ရွိေသးတယ္…မင္း.. .

ေအး..အဲ့ဒါ…ေနာက္မွ ဆယ့္တရြာေက်ာင္းအုုပ္ ဘုုန္းႀကီးကသိလုုိ႔ ကဲမျဖစ္ေတာ့ဘူးဆုုိၿပီး ၁၁ ရြာေက်ာင္းထုုိင္ေတြ တံခါးပိတ္အစည္းေ၀း က်င္းပၿပီးလုုပ္လုုိက္မယ္ဆုုိၿပီး.. ၁၁ရြာ ဘုုန္းႀကီးေတြကုုိ ေခၚၿပီး လုုပ္လုုိက္လုုိ႔ေကာေမာင္… မဟုုတ္ရင္ အခုုဆုုိ ငါတုုိ႔လယ္ေတြ စုုိက္ခင္းေတြ ဘာျဖစ္ကုုန္မွန္းမသိေတာ့ဘူး.. အဲ့ဒါပဲဆုုိ .. ငါ့တုုိ႔လူမ်ဳိးေတြက သူမ်ားဘာကုုိျမင္လုုိ႔ ဘာလုုပ္မွန္းမသိ .. မစဥ္းစားပဲ….. ေနာက္ဆုုိ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးလုုံးေပ်ာက္သြားမွာေမာင္.. ဟုုေလးေဖက ဆုုိပါတယ္...

ဟုုတ္ပါတယ္.. အင္းေတာ္ႀကီးေဒသမွာ က်ေနာ္တုုိ႔ငယ္ငယ္ထဲ ဗမာရြာဆုုိတာ.. တရြာမွမရွိပါဘူး ဗမာလူမ်ဳိးေတာ့ရွိပါတယ္.. ဒီလုုိပဲ ကခ်င္ေတြ လာေနတဲ့ တခ်ဳိ႕ရြာ အမွီးအပုုိင္းေတြမွာလည္း ရွိပါတယ္.. အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တုုိ႔သွ်မ္းေတြက လယ္လုုပ္တဲ့လူမ်ဳိးေတြ.. ကခ်င္ေတြက ေတာင္ယာခုုတ္တဲ့လူမ်ဳိး မတူၾကဘူးေလ.. အဲ့ဒီနားမွာက လယ္လုုပ္တဲ့ေနရာပဲမ်ားတယ္..

..ဒါေပမဲ့ ... အင္းအေနာက္ဘက္ ေတာင္ကုုန္း ေတာင္တန္းေတြမွာေတာ့ ကခ်င္ရြာေတြရွိပါတယ္… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအင္းႀကီးပတ္လည္က သွ်မ္းနီရြာေတြဟာ သမုုိင္းရွိခဲ့တဲရြာေတြပါ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အုုပ္စုုလုုိက္ေနၾကတဲ့ အထဲမွာ အုုပ္စုုသေဘာကုုိ အေလးမထား မတုုိင္ပင္ပဲ ကုုိယ့္နီးစပ္ရြာေလးနဲ႔ လက္မွတ္ထုုိး သေဘာတူျခင္းမ်ဳိးဟာ ကုုိယ့္သမုုိင္း..မဲသလုုိ ေနာက္မ်ဳိးဆက္အေတြ အတြက္လည္း မေကာင္းပါ.. ေနာက္ဆုုိရင္ တစ္ရြာႏွင့္တရြာ.. အျမင္မၾကည္လင္မႈေတြ ... မလုုိမူံးတီးမႈေတြပါ ျဖစ္လာႏုုိင္ပါတယ္.. ကုုိယ့္ရြာၾကားကုုိလည္း အျခားသူမ်ား ၀င္ေရာက္လာမႈေၾကာင့္ ခုုိက္ရန္ျဖစ္ပြားမႈေတြပါ ျဖစ္လာႏုုိင္တယ္လုုိ႔ ေတြးေနခုုိက္မွာ.. ဆုုိင္ကယ္ႏွစ္စီးၿပိဳင္ေမာင္းလုုိ႔ ရြာလမ္းအတုုိင္း အသံမ်ားဆူညံစြားၾကာလုုိက္ရၿပီ က်ေနာ္တုုိ႔ကုုိ လာႀကိဳတဲ့သူမွန္းေတာ့ သိလုုိရၿပီ.. ကဲ ေလးစိန္ေဖေရ .. .. ေနာက္ႏွစ္ေလာက္ ျပန္လာႏုုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားမယ္ဆုုိၿပီး ေလာင္လုုံစည္းခမ္းကုုိ မခြဲျခင္ပဲ ခြဲခြါခဲ့ရပါၿပီ….


အပုုိင္းသုုံး.....ေမွ်ာ္..


 ---------------------8888****8888--------------------------

***အေနာက္ဖက္..က်ားမ်ားဆီသုုိ႔ ခရီးသြားဧည့္သည္ (အပုုိင္းတစ္)***


မႏၱေလး ျမစ္ႀကီးနား အထူးအျမန္ရထားႀကီးသည္ လႈပ္လိလႈပ္လက္နဲ႔ ယိမ္းထုုိးခါးရမ္းလုုိက္ေပါ့  က်ေနာ္တုုိ႔လည္း ႏုုိးတ၀က္မႏုုိးတ၀က္နဲ႔  တညလုုံးခုုတ္ေမာင္းၿပီး လုုိက္ပါလာရာ နံနက္ ၈ နာရီခန္႔ အခ်ိန္တြင္ ေရာက္ခဲ့ေလၿပီး ကခ်င္ျပည္နယ္ မုုိးညွင္းၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕ ဘူတာဆီသုုိ႔ လုုံးၾကြယ္နဲ႔က်ေနာ္တုုိ႔သည္ အသိအိမ္မွာထားရွိထားတဲ့ လုုံးၾကြယ္ရဲ႕ ဆုုိင္ကယ္ကုုိယူၿပီး မုုိးညွင္းၿမိဳ႕မွ ဆုုိင္ကယ္ျဖင့္ အုုန္းစံဆုုိင္သြားဖုုိ႔ ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္.. ေမာ္ေတာ္ကားလမ္းေပၚမွ မီးရထားလမ္းကုုိ ျဖတ္က်ာ္မည္ျပဳစဥ္ အမွတ္မထင္ ရထားသံလမ္းေဘး ဘယ္ဘက္ျခမ္းမွာ ပန္းၿခံေလးျဖင့္ ၀န္းရံထားေသာ မုုိးညွင္းၿမိဳ႕မွ ႀကိဳဆုုိပါ၏ ဆုုိတဲ့ ဆုုိင္းဘုုတ္ ႀကီးနဲ႔အတူ ဆင္ျဖဴရုုတ္ႀကီး ဦးေခါင္းေပၚမွာ ဗ်ဳိင္းနားေနေသာ ခန္႔ညားထည္၀ါတဲ့ ရုုပ္ထုုႀကီးကုုိေတြ႔လုုိက္ရေပသည္။

ထုုိခန္႔ညားထည္၀ါတဲ့ ရုုတ္ထုုႀကီးကုုိ ျမင္လုုိက္စဥ္ခဏမွာပဲ.. ငယ္စဥ္က မိဘ ဘုုိးဘြားမ်ား အၿမဲေျပာခဲ့ေသာ မုုိးေကာင္း၊ မုုိးညွင္း၊ မုုိးမိတ္ ရာဇာ၀င္ေတာ္ႀကီး ေျပးျမင္မိေတာ့သည္ မုိးညွင္းၿမိဳ႕ ကုိ ေရွးယခင္က မိန္းယန္းၿမိဳ႕ ဟုေခၚဆုိခ့ဲၾကသည္။ “မိန္းယန္း(Mig Yang) သည္ သွ်မ္းဘာသာစကား မွ ဆင္းတက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ မိန္း (Mig) ၿမိဳ႕ေတာ္၊ ယန္း (Yang)သည္ ဗ်ဳိင္းဟု အဓိပၸါယ္ရသျဖင့္ ဗ်ဳိင္းၿမိဳ႕ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။

မုိးညွင္းၿမိဳ႕တည္ေသာ အခါ ဆင္ဦးေကာင္းတြင္ ဗ်ဳိင္းလာနားသည္ ကုိအၾကာင္းျပဳ၍ “မိန္းယန္းၿမဳိ႕” ဗ်ဳိင္းၿမိဳ႕ ဟုေခၚဆုိျခင္းျဖစ္သည္။ (မုိးေကာင္း၊ မုိးညွင္း၊ မုုိးမိတ္ သွ်မ္းမင္းသား ညီေနာင္ သုံးဦးရာဇာ၀င္) ယင္းသည္ ပထမ မုိးညွင္းၿမိဳ႕ (မိန္းယန္း) ဟုေခၚသည္။ ေရွးေခတ္ ေ၀ါဟာရအားျဖင့္ က်ဳိင္းဟုုန္ဟုု ေခၚေသာ မုုိးမိတ္ၿမိဳ႕ကုုိ ဗုုဒၶသာသနာ သကၠရာဇ္ မတိုုင္မီ ၁၄၈ (ခရစ္သကၠရာဇ္ မတုုိင္မီ ၉၉၂ ခုုႏွစ္တြင္ တည္ေထာင္ခဲ့ေၾကာင္း ျမန္မာႏုုိင္ငံ သမုုိင္းအဖြဲ႕ ဒုုတိယ ဥကၠဌ (၂) ႏုုိင္ငံျခားဘာသာ သိပၸံေကာလိပ္ ေက်ာင္းအုုပ္ေဟာင္း ဆရာႀကီး ေဒါက္တာ စုုိင္းေအာင္ထြန္း ေရးသားျပဳစုုေသာ တုုိင္းလူမ်ဳိးစုုမ်ား ျပန္႔ႏွံေနထုုိင္ပုုံ သမုုိင္းစာတမ္းတြင္ ေလ့လာေတြ႕ရွိရပါသည္။

မဇၥ်ိမေဒသ၊ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည့္ရွင္ နာဂဒါမင္းသား၏ သားေတာ္ ဥပတိသမင္းသား သည္ ေကာက္ေကြ႔ေခ်ာင္း ေပါက္၀ ၌ က်ခတ္ၿမိဳ႕ ကုိ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေမာသွ်မ္း (၂၉) ခရုိင္ကုိ ရန္သူတုိ႔ တုိုက္ခုိုက္ေလသည္။ ထုိနယ္မွ ေမာသွ်မ္းတုိ႔သည္ ဧရာ၀တီျမစ္ ကုိကူး၍ ဥပတိသထံ ခုိလုံလာၾကသည္။ ဤသည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ေရွးသူေဟာင္း တုိ႕သည္ မုိးညွင္းအစ က်ခတ္က ဟုဆုိစမွတ္ျပဳၾကသည္။ မိန္းယန္းၿမိဳ႕ ကုိ ေအဒီ (၁၁) ရာစုေနာက္ပုိင္းမွ  ဒုတိယ မုိးညွင္းကုိ ျပန္လည္ တည္ေထာင္ခဲ့သည္ဟုု သမုုိင္းရာဇာ၀င္ တခုုျဖစ္တည္ရွိခဲ့ေလသည္။

ဒီလုုိနဲ႔က်ေနာ္တုုိ႔ စီးလာေသာ ဆုုိင္ကယ္ေလးသည္ ဘီးလူးၿမိဳ႕ေလးကုုိ ျဖတ္ေက်ာ္ကာ က်ေနာ္အား မန္းေလးမွလာႀကိဳတဲ့ လုုံးေအာင္ၾကြယ္အိမ္ရွိရာ အုုန္းစံဆုုိင္ရြာေလးတုုိ႔ ေရာက္ရွိလာပါေတာ့တယ္…  ဒီလုုိ႔နဲ႔ ေရမုုိးခ်ဳိးကာ ထမင္းစားၿပီး ခဏမွာပဲ ခရီးပန္းလာ၍ထင္သည္ တညလုုံးတေခၚေခၚအိပ္ေမာက်ၿပီး မနက္မုုိးလင္းလုုိ႔ မုုိးေလးတဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့ အသံႏွင့္အတူ  အုုန္းစံဆုုိင္ရြာသားတုုိ႔ ဘီးလူၿမိဳ႕ေစ်းသြားသူသြား မုုိးညွင္းၿမိဳ႕ေစ်း သြားသူသြား သြားလာေနၾကသည္။

 မ်ားမၾကာမွီ အိမ္ရွင္မ်ားလည္း ေစ်းဆုုိင္ခင္းသူခင္း ခ်က္ျပဳပ္သူခ်က္ျပဳပ္ ေက်ာင္းသြားသူသြားေပါ့ အိမ္ေရွ႔ ကားလမ္းတဖက္ေက်ာ္မွ အုုန္းစံဆုုိင္ရြာရဲ႕ .. မႈလတန္းေက်ာင္းေလးရွိပါတယ္... ထုုိေက်ာင္းေလးရဲ႕  ေက်ာင္းတက္ ေခါင္းေလာင္းသံနဲ႔အတူ ေက်ာင္းသားမ်ား ႏုုိင္ငံေတာ္အလံအေလးျပဳသံ သစၥာဓိဌာန္ ဆုုိအသံမ်ားကုုိ ေက်ာင္းႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုုိင္ မုုိ႔က်ေနာ္တုုိ႔  အတုုိင္းသားၾကားေနရေလသည္။

 နံနက္ထဲက ဖြဲဖြဲနဲ႕ က်ေနေတဲ့ မုုိးေလးမ်ား ရပ္သြားသည္ႏွင့္အညီ ေက်ာင္းသားမ်ားစာအံသံ မ်ားလည္းၾကာေနရေလေသည္ က်ေနာ္ႏွင့္လုုံးေအာင္ၾကြယ္ ေရေႏြးၾကမ္းထုုိင္ေသာက္ေနစဥ္ အသက္သုုံးေလးႏွစ္ခန္႔ ခ်စ္စရာ့ရြယ္ သွ်မ္းမ်က္ႏွာေပါက္နဲ႔  ကေလးငယ္ေလးသည္  လာေနၾကမုုိ႔ထင္ပါရဲ႕ လုုံးၾကြယ္၏ဇနီးအား အၿပဳံေလးနဲ႔ႏႈတ္ဆက္ဟန္ျဖင့္ ဆုုိင္ထဲတုုိ႔၀င္လာေလသည္။ ဒီကေလးက ေက်ာင္းဖြင့္ရင္ ဒီလုုိပဲေမာင္ သူ႔အကုုိေတြ သူ႔အမေတြေက်ာင္းသြားေတာ့ ဒီမွာလာေနၾကေပါ့ ဟုုလုုံးေအာင္ၾကြယ္က ဆုုိပါတယ္…

ေအးဒါနဲ႔ ..နင့္ကုုိငါေျပာျပဦးမယ္ ဒီကေလးမိသားစုုနဲ႔ ပတ္သက္လုုိ႔ ငါတုုိ႔သွ်မ္းေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္က သူအေမက ငါတုုိ႔ဒီရြာက သွ်မ္းနီမပဲေမာင္.. သူ႔အေဖကေတာ့ ေရႊဘုုိဘက္က ဒီမွာအလုုပ္ လာလုုပ္ရင္း ညားၾကတာေမာင္..
ဒီလုုိနဲ႔ ဒီကေလးနဲ႕ သူ႔..အကုုိေတြအမေတြကုုိ ငါတုုိ႔ရြာက ကေလးေတြက ဗမာကေလး.. ဗမာကေလး.. လုုိ႔ပဲေခၚၾကတယ္ေမာင္.. ဒါေပမဲ့သူအေဖလည္း ဘာမွမေျပာပါဘူး… သူကုုိယ္တုုိင္းလည္း ဗမာဆုုိေတာ့ ဒီေကာင္းေလးကုုိေမြးလုုိ႔ ..သုုံးေရာက္ေျမာက္ရွိလာလုုိ႔ မႏွစ္ကပဲ ေရႊဘုုိက သူ႔အဖုုိးအဖြားေတြစီကုုိ သြားလည္ၾကတယ္ေလ….

ေအး..ငါတုုိ႔ကလည္းဒီမွာ သွ်မ္းနီပါတီအေရး လုုပ္ေနတာကုုိးကြ.. သူတုုိ႔ျပန္လာေတာ့..
ငါတုုိ႔ရြာမွာ သွ်မ္းနီပါတီဆုုိင္းဘုုတ္ေတြေတာင္ တင္ၿပီးကုုန္ၿပီေမာင္.. အဲ့ဒီေတာ့… ငါတုုိ႔ကလည္း မွတ္ပုုံတင္ကိစၥေတြဘာေတြ ေျပာၾကဆုုိၾကေပါ့… ဒါနဲ႔ ဒီကေလးအေဖက ၾကားသြားပုုံရတယ္ေမာင္.. တေန႕မွာေတာ့ သူက ငါ့ဆီကုုိလာၿပီ..  ငါကုုိ .. မ်က္ရည္၀ဲ၀ဲနဲ႔ေျပာရွာတယ္ကြာ.. က်ေနာ္..ဒီရြာမွာေနတဲ့အခါ… က်ေနာ့္ကုုိခင္ဗ်ာတုုိ႔…ဗမာ.. ဗမာလုုိ႔ေခၚၾကတယ္ က်ေနာ္စိတ္မဆုုိးပါဘူး က်ေနာ့္ ..သားသမီးေတြကုုိလည္း ကေလးေတြက ဗမာကေလး.. ဗမာကေလးလုုိ႔ပဲေခၚတယ္ ဒါလည္းက်ေနာ္ စိတ္မဆုုိးပါဘူး … ဒါမဲ့.. က်ေနာ္တုုိ႔...ရြာကုုိျပန္ေရာက္သြားေတာ့…  က်ေနာ္တုုိ႔ရြာက သူ႔ေမကုုိလည္း တရြာလုုံးက မသွ်မ္းမသွ်မ္းမလုုိ႔ ေခၚၾကတယ္… က်ေနာ့္သားေတြကုုိေရာ ဖုုိးသွ်မ္းႀကီး သွ်မ္းမေလး ဖုုိးသွ်မ္းေလး လုုိ႔ပဲေခၚၾကတယ္..

က်ေနာ္တုုိ႔..ဒီရြာျပန္ေရာက္ေတာ့… ဒီရြာက.. ဗမာကေလးဗမာေလးလ႔ုုိ ေခၚၾကျပန္တယ္ က်ေနာ္စိတ္မဆုုိးပါဘူး… ဒါေပမဲ့ခင္ဗ်ားတုုိ႔ အခုု သွ်မ္းအေရးလုုပ္ေနၾကၿပီေလ.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ့္ ..မိန္းမဟာလည္းဒီရြာက သွ်မ္းနီမပဲေလ…  က်ေနာ့္..သားေတြဟာလည္း ဒီရြာမွာေမြး .. ဒီရြာမွာႀကီးတယ္… က်ေနာ္..တေယာက္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့တအိမ္လုုံး .. ဒီရြာက.. ရြာသားပါပဲ. ..သူတုုိ႔အေသြး သူတုုိ႔အသားေတြကပါ… ဒီမွာေမြး.. ဒီေရေသာက္ ..ဒီဆန္စားၿပီး ႀကီးလာတဲ့... ဒီကေလးအတြက္ေတာ့ … က်ေနာ့္ကေလးေတြကုုိ.. သွ်မ္းျဖစ္ခြင့္ေတာင္းျခင္းတယ္ဗ်ာ.... က်ေနာ္မျဖစ္ခ်င္ေနပါ က်ေနာ္ကေလးေတြအတြက္လုုိ႔.. ဖခင္တဦးက… ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစြာ ေျပာလာတယ္ကြာလုုိ႔ လုုံးေအာင္ၾကြယ္ေျပာပါတယ္…

က်ေနာ္လည္း..စိတ္မေကာင္းခ်င္းမ်ားစြာနဲ႕ စာနာမိပါတယ္ ဖခင္တေယာက္ရဲ႕ ေတာင္းပန္သံဟာ သားသမီးေတြအတြက္ ေနာင္ေရး ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီး တယ္ဆုုိတာကုုိ ေတြးရင္.. က်ေနာ္တုုိ႔သွ်မ္းေတြရဲ႕ အဓိကအားနည္းခ်က္ႀကီး လုုိ႔ပဲဆုုိရမလား.. ဒီလုုိအျဖစ္မ်ဳိးဟာ သွ်မ္းေတြရွိတဲ့ ရြာတုုိင္းလုုိလုုိ ႀကဳံေနရမယ္ဆုုိတာလည္း နားလည္းလုုိက္ပါတယ္.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္   ဒီလုုိအျဖစ္မ်ဳိးနဲ႕ ႀကဳံခဲ့ရင္ ျပစ္ပယ္ခ်င္းထက္ လက္တြဲကူညီေဖးမေပးျခင္းမ်ဳိး လုုပ္သင့္ပါတယ္.. ဒီလုုိမ်ဳိးေတြ ၀ုုိင္းၿပီးပစ္ပယ္ၾကလုုိ႔ သွ်မ္းလူမ်ဳိးေတြ ေလွ်ာ့နဲလာျခင္းလည္း ရွိေနတာပဲလုုိ႕... ကုုိယ့္တေယာက္ထဲေတြးေနရင္း.. တနယ္တေက်းကုုိမ်ား ေသွ်ာင္ေနာက္ဆံထုုံးပါ လုုိက္သြားရရွာတဲ့ သွ်မ္းေတြမ်ား ... ဆုုိရင္ေတာ့လုုိ႕..  ေတြးေနခ်ိန္ေလးမွာပဲ လုုံးၾကြယ္သမီးငယ္ရဲ႕ ဆုုိင္ကယ္စက္သံၾကားလုုိက္လုုိ႔  အတြးစမ်ား ပ်က္ျပယ္ကာ... က်ေနာ္တုုိ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ေရွ႕ခရီးဆက္ဖုုိ႔  သူအိပ္ငါ့အိပ္ကုုိစြဲကာ ကားကိတ္ဆီသုုိ႔ ထြက္ခြါလာခဲ့ရပါၿပီ…